lubię obdarowywać moich bliskich,

lubię zastanawiać się co dla kogo, kupować i cieszyć się wyobrażeniem radości obdarowanej osoby, lubię pakować w piękne papiery... hmmm sama radość:)

I równie lubię otrzymywać prezenty, często są tak cudnie zapakowane, że szkoda mi ich otwierać... i jeśli się zdarzy, że mogę poczekać z otwieraniem takowych, to czekam :)) i napawam się ich urodą i zdolnościami innych.

Lipiec to zdecydowanie mój miesiąc, 

przynosi mi mnóstwo niespodzianek, bo wśród Przyjaciół mam wielu lipcowych solenizantów i sama zaliczam się do tego grona, więc i mogę podarować i otrzymuję i...

...pokazuję :)

bo tak mi się wszystko podoba, że muszę się z Wami podzielić moją radością :)

taca i lampion to od Rodzinki, 

ceramiczny kwiat od Eli

pudełeczko (już zagospodarowane) od Marzki

od Marty rameczka, jeszcze nie zagospodarowana, ale niebawem będzie :)

Marta to moja koleżanka z pracy, z którą tam i z powrotem przeglądamy, z pełnym oddaniem :)) wszystkie możliwe blogi i czasopisma wnętrzarskie i w kółko omawiamy inspiracje, zmiany i marzenia, które czekają na realizację... albo pozostają w sferze marzeń. Ale co się przy tym nagadamy i na planujemy! bezcenne :)

Przecudnej urody lampion od Przyjaciół W i D (ciągle jeszcze stoi zapakowany ;)

doniczka - filiżanka od Ani i Krzysztofa

no i kosz od Mamy,

cudo, zamykany na sprzączkę, ach jaki piękny! Będzie na moje rozliczne włóczki, moteczki i szydełka, i gdybym przypadkiem nad rzeczkę lub łąkę chciała się wybrać.. idealny :)

A do tego w mojej Parafii w lipcu jest odpust. W dzieciństwie to było szaleństwo, karuzele, kolorowe stragany, kuszące kapiącymi od złota i kamieni pierścionkami, bransoletkami. Cukierki kolorowe, bibułowe wachlarze i takie piłeczki na gumce, śliczne, błyszczące - pamiętacie może? Piszczałki, strzelające korki, gwar, szum, ekscytacja! I koniecznie, bo bez tego odpust nieważny, ogórki kiszone z wielkiej beczki i lody, nie pierwszego mrożenia, to było pewne!

Tego świata już nie ma, przez wiele lat katowano nas plastikowym byle czym, ale i ten mija!

Od kilku lat, przy miejscowym muzeum ustawiają się stragany z rękodziełem. Czego tam nie ma! Oczu nie można oderwać, i drewniane łyżki i kute róże i szyciowe cudeńka, oscypki z grilla, góralska kapela w góralskich strojach,

no odpust, cudowny, kolorowy jak za dawnych czasów.

A my - jak przystało na kocie miłośniczki - mamy odpustowe:

i woreczek, no nie wiem na co, ale tak mi się podobał,

że musiałam go mieć :)

Ależ było tego wychwalania się!

Mam nadzieję, że nie posnęliście ;))

Serdeczności

a.